Του Νίκου Σάνση (οικονομολόγος)Μεγάλη οικονομική δοκιμασία περιμένει τον ελληνικό λαό. Έφθασε ο πρωθυπουργός, να πει ότι από αυτή την οικονομική κατάρρευση, μειώθηκε η πολιτειακή μας υπόσταση και κυριαρχία έναντι των τρίτων.
Τα νέα οικονομικά μέτρα που θα εφαρμοστούν σε λίγο θα σφίξουν ακόμα περισσότερο τα ελληνικά νοικοκυριά.Παράλληλα νέες ριζοσπαστικές...
... ρυθμίσεις για το ασφαλιστικό θέμα, προτείνονται, με ασφυκτικές πιέσεις από την ευρωπαϊκή ένωση, για εφαρμογή. Οι ρυθμίσεις ακουμπούν και την εργαζόμενη γυναίκα.
Τελευταία πλήθος γυναικών κυρίως από το Δημόσιο μα και από τον ιδιωτικό τομέα, έχοντας εξασφαλίσει τις παρούσες ελάχιστες προϋποθέσεις, εγκαταλείπουν άρον άρον τον στίβο εργασίας και δόξης. Για να επιστρέψουν έστω και με πολύ χαμηλότερο εισόδημα να κοιτάξουν τα σπίτια τους και την οικογένεια τους.
Να προσφέρουν περισσότερα εκεί που ακόμα υπάρχει πραγματική ανάγκη.
Σε 80.000 ανεβάζουν τον εφιαλτικό αριθμό των άμεσα προς συνταξιοδότηση γυναικών στο άμεσο μέλλον.
Αυτό που έχει προκαλέσει πανικό, είναι η προτεινόμενη αύξηση ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση. Π.χ. το όριο της ηλικίας για μια γυναίκα με 3 παιδιά που τώρα αποχωρούσε με 20 χρόνια και όποτε το επιθυμούσε, τώρα θα πρέπει να αποχωρήσει στα 65 χρόνια. Βαρύ ηλικιακά, είναι για μια μητέρα με τρία παιδιά να περιμένει την συνταξιοδότηση, στα 65 της χρόνια.
Βέβαια μπορεί κανένας να αντιτάξει ότι και οι γυναίκες με την έκρηξη του φεμινιστικού κινήματος του προηγουμένου αιώνα προσπάθησαν να απελευθερωθούν. Να βγουν στην κοινωνία. Όχι πια κάτω από τις ασφυκτικές και ανειλικρινείς σχέσεις με τα αρσενικά έτερα ημίσεα.
Σε κατάσταση δουλείας παλιότερα, θέλησαν να αυτονομηθούν, να βγουν στη βιοπάλη - μοναδικός χώρος για τον άνδρα έως τότε – και να αναπνεύσουν, να νοιώσουν, να προσφέρουν. Οι οικονομικές απαιτήσεις αυξήθηκαν. Και μέσα σ αυτήν την επανάσταση λησμονήθηκε άθελα ο προορισμός τους. Τώρα λοιπόν ήλθε η ώρα είσπραξης του τιμήματος της πολυπόθητης εξίσωσης δικαιωμάτων με τον άνδρα.
Όμως η γυναίκα, θεμέλιος λίθος της οικογενειακής ισορροπίας, ήλθε στον κόσμο τούτο, να φτιάξει και να προσφέρει την ζεστασιά και την γλυκύτητα της στην άμεση κοινωνική ομήγυρη της. Παράλληλα η προσφορά της μητρότητας, είναι ακρογωνιαίος λίθος της πνευματικής και ψυχικής της ισορροπίας, και αναγκαίος αργαλειός στην ύφανση του ιστού της κοινωνίας.
Η γυναίκα μητέρα, έχει πολύ μεγαλύτερο ρόλο να προσφέρει στα οικογενειακά της, παρά να διεκπεραιώνει μέχρι την μεγάλη ηλικία μόνο υποθέσεις ενός υπουργείου, μιας εταιρίας, ή ενός μαγαζιού. Το σπιτικό της, ο άνδρας της, και κυρίως όπου απαιτείται η επιμέλεια των παιδιών της απαιτούν μεγαλύτερη προτεραιότητα προσφοράς.
Άρα η πολιτεία στο θέμα της εργαζόμενης γυναίκας – μητέρας - θα πρέπει να αντιμετωπισθεί πολύ πιο ανθρώπινα. Πιο κοινωνικά, πιο παρεμβατικά, πιο αποτελεσματικά, για την ελληνική οικογένεια και την κοινωνία.
Η Ευρώπη στο θέμα της εργαζομένης μητέρας έχει πιθανόν διαφορετικές πεποιθήσεις και θέσεις. Πιο απομακρυσμένες από την αντίστοιχη Ελληνική πραγματικότητα. Τα δε κράτη σε προσφορά κοινωνικών υποδομών προς αυτήν, είναι σαφώς υψηλότερα ποιοτικά από την πατρίδα μας. Όμως η ελληνική πραγματικότητα δείχνει πως η ελληνίδα μητέρα και κοινωνία, χωρίς ακόμα την αναγκαία κρατική υποδομή, πιστεύουν σε διαφορετικές νόρμες στον ευαίσθητο αυτό τομέα.
Κάνω από την μικρή αυτή θέση, μια προτροπή στον Πρωθυπουργό μας, και τον Υπουργό κοινωνικής μέριμνας και ασφάλισης, στο θέμα εργαζόμενη γυναίκα, να σκεφθούν περισσότερο ελληνικά, και να δώσουν μια - όσο μπορεί να γίνει – πιο ευνοϊκή λύση - πρόταση στο καυτό θέμα χρόνου συνταξιοδότησης.
Εκτός και αν σε κάποια υπόγεια κέντρα, είναι προαποφασισμένη, η κατάργηση της Ελληνικής οικογένειας, και κατ επέκταση κοινωνίας, το κρύβουν, και δεν μας το λένε.
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...
