Οι καιροί είναι παράξενοι, η οικονομική (παύλα) πολιτική (παύλα) κοινωνική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη και η εφαρμογή του μνημονίου με το ΔΝΤ βρίσκεται αντιμέτωπη με το πολιτικό δυναμικό του "κοκοκο", τον συνδικαλιστικό μηχανισμό σε πλήρη αποτελμάτωση, το παρακράτος να λειτουργεί σαν Λερναία Ύδρα, και την αντιπολίτευση να ανταγωνίζεται, ένθεν κακείθεν, σε λαϊκισμό και συντηρητισμό, σε μια ύστατη προσπάθεια να εξορθολογιστεί το Eλληνικό Σοβιέτ.Ολίγον από γιουβέτσι θυμίζουν βέβαια όλα αυτά, αλλά αυτή είναι η Ελλάδα όπως είπε κάποτε, ως τότε πρωθυπουργός, ο Κώστας Σημίτης...
Και μέσα στην δίνη της κρίσης, στην ανακατωσούρα του κόσμου, την θολούρα της ανεργίας, τα μπάνια του λαού και της κλασικής λεβεντομαλακίας της Ελληνικής κοινωνίας, δύο μηνύματα το περασμένο Σαββατοκύριακο μας ενημέρωσαν για την νέα τάξη πραγμάτων που η κυβέρνηση, αλλά και η αναδυόμενη πολιτική κίνηση της ανεξάρτητης Ντόρας Μπακογιάννη, επιχειρούν να εισάγουν στον πολιτικό πολιτισμό μας και στην καθημερινότητα του προνομιακού κοινού που έχει πρόσβαση στις μηχανές του διαβόλου και το Internet.
Σήμερα η τέως Υπουργός Εξωτερικών και ανεξάρτητη βουλευτής, Ντόρα Μπακογιάννη, εγκαινιάζει μια νέα μορφή ομάδων επιρροής με την δημιουργία κίνησης πολιτών η οποία βάση του προβληματισμού και της ζύμωσης έχει το Internet. Όσο απλοϊκό μπορεί να ακούγεται αυτό, μια που το παραδοσιακό σύστημα στο οποίο βασίζονται οι σύγχρονες εξουσίες στη χώρα μας έχει κατατάξει το διαδίκτυο σε ένα μέσο ελαφρό και άνευ ουσίας, τα πράγματα μάλλον είναι διαφορετικά.
Εικοσιτέσσερις ώρες νωρίτερα η κυβέρνηση, την Κυριακή, με ένα μήνυμα λιτό μπήκε και αυτή στον ίδιο χορό αφού ανακοίνωσε επίσημα πλέον την λειτουργία του κόμβου government.gov.gr που επιχειρεί να παρακάμψει τους μεσολαβητές της εξουσίας και να εγκαταστήσει σύστημα επικοινωνίας της κορυφής του κράτους απευθείας με την κοινωνία, την αγορά και το σύστημα που λειτουργεί για πολλές δεκαετίες έξω από την Φαβέλα της Ελληνικής πολιτικής.
Τί σημαίνει όμως στην πραγματικότητα αυτός ο ανταγωνισμός και γιατί εκδηλώνεται σήμερα;
Σύμφωνα λοιπόν με το Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας (ΚτΠ), ο μισός πληθυσμός της χώρας μας (51%) χρησιμοποιεί πλέον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Το 44% των Ελλήνων έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο, ανεξαρτήτως αν διαθέτουν προσωπική σύνδεση ή όχι. Δημοφιλέστερος τόπος πρόσβασης στο Διαδίκτυο παραμένει το σπίτι (77%), ενώ το 45% περίπου των τακτικών χρηστών διαβάζουν ηλεκτρονικές εφημερίδες και περιοδικά, ακούνε ραδιόφωνο και παρακολουθούν τηλεόραση μέσω του διαδικτύου.
Αυτή είναι μια πρώτη αριθμητική εξήγηση του φαινομένου μια που είναι προφανές ότι υπάρχει κρίσιμη μάζα για άσκηση πολιτικής και μάλιστα με πολύ προχωρημένες μεθόδους και διαδικασίες. Μια δεύτερη ανάγνωση βέβαια παραπέμπει στον Ομπάμα και την πρώτη πετυχημένη προεκλογική καμπάνια με χρήση του Internet, των social media και των social networks για την ενεργοποίηση του κόσμου, την κινητοποίηση του και εν τέλη την ενσωμάτωση του στο κεντρικό πυρήνα της στρατηγικής πολιτικής επικοινωνίας.
Τώρα θα μου πείτε τι είναι όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα social networks και social media. Στην μαλλιαρή είναι απλά μηχανισμοί ενημέρωσης και κουτσομπολιού της σύγχρονης εποχής. Φανταστείτε την έκπληξη των χωρικών όταν πρώτη φορά άκουσαν τον ντελάλη να αναγγέλλει τα νέα στις παλιές εποχές, κάτι τέτοιο είναι και αυτά τα συστήματα, ντελάληδες. Έχουν όμως ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τα παραδοσιακά μέσα, είναι αμφίδρομα. Προσφέρουν δηλαδή βήμα αντίδρασης στο κοινό, αμφισβήτησης και εν τέλη ζύμωσης. Ξεχάστε δηλαδή τον άμβωνα και την αυθεντία του ομιλητή. Ξεχάστε τους ενδιάμεσους εκδότες, καναλάρχες και κάθε είδους εξουσιομανείς και εξουσιαστές δημοσιογράφους, δημοσιολόγους και λογοκριτές. Τα πάνω κάτω και τα μέσα έξω με λίγα λόγια.
Και γιατί θα μου πείτε, βέβαια, μπαίνουν στο παιχνίδια αυτό τα κόμματα;
Η απάντηση είναι απλή. Γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Γιατί είναι μια νομοτέλεια προόδου που το διαδίκτυο έχει αρχίσει να εμπεδώνει στις σύγχρονες κοινωνίες. Και επειδή αν δεν αγκαλιάσουν την νέα τάξη πραγμάτων το αόρατο χέρι της ελεύθερης αγοράς θα τους πετάξει εκτός. Με λίγα λόγια και οι δύο ενέργειες αποτελούν κίνηση προόδου και απόγνωσης ταυτόχρονα.
Θα ακούσουμε πολλά και θα δούμε πολύ περισσότερα τους επόμενους μήνες για κοινότητες, για καινοτομία, για άντληση κοινωνικής γνώσης, για συμμετοχικότητα, δημοκρατία και άλλα. Θα δούμε και την κουτσή Μαρία να μπαίνει και να διαλαλεί την πραμάτεια της. Θα δούμε τους παραδοσιακούς εξουσιολάγνους να διεκδικούν την ίδια κατ' απονομή θέση που είχαν στην παραδοσιακή αλυσίδα της εξουσίας. Και όλα αυτά σε μια διαδικασία μπουσουλήματος της ελληνικής δημοκρατίας που με αργά βήματα ξεκινά ξανά προς άγνωστο μέλλον.
Το παρόν εστάλη στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ απο : Απόστολος Τσοράκης
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ...
