Του καθηγητή Γιώργου ΠιπερόπουλουΤο έχω ξαναγράψει ότι τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά που με την ολοκλήρωσή τους μορφοποιούν νέα σχήματα, δομές, θεσμούς και θεσμικά όργανα είναι δύσκολο, εάν όχι ακατόρθωτο, να τα μελετήσει και να τα αξιολογήσεις κανείς με επιτυχία την ώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Είναι παγκοίνως αποδεκτή νομίζω η διαπίστωση ότι...
...τέτοια φαινόμενα βιώνουμε ήδη στην Πατρίδα μας και το έργο των κοινωνιολόγων και των άλλων επιστημόνων της συμπεριφοράς γίνεται ακόμη πιο δύσκολο καθώς η γοητευτική εικόνα της τηλεόρασης και η συγχορδία των ελληνικών ΜΜΕ παρεμβάλλει πρόσθετες δυσκολίες.
Η τηλεόραση αδρανοποιεί πλήρως τον μέσο Έλληνα και Ελληνίδα που αποδεικνύουν περίτρανα του λόγου το αληθές της Κινεζικής παροιμίας όπου «μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις» και οι εικόνες της ελληνικής ΤV μας έχουν καταντήσει από Λαό “λεξιπλάστη και λεξιλάγνο” σε λαό που πάσχει από…λεξιπενία και ταυτόχρονα, ώ του θαύματος της…τρόικα οικονομικά…πενόμενο!
Αυτό που είχε πει ο γέρος της Δημοκρατίας ότι «στην Ελλάδα ευημερούν οι αριθμοί και πένονται οι πολίτες» θα το προσαρμόσω στα τρέχοντα δηλώνοντας ότι σήμερα «ευημερεί η τηλεθέαση σε πολίτες που πένονται»
Η καθημερινή τηλεοπτική πραγματικότητα και μαζί η κυρίαρχη θεματολογία της είναι γνωστή σε όλους μας. Ξεκινά χαράματα, καθώς οι παρουσιαστές των εκπομπών σε σταθμούς τηλεοράσεων και ραδιοφώνων πανελλαδικής εμβέλειας βοηθούμενοι από «ειδικούς» περί την οικονομία και στελέχη των κομμάτων της συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης βομβαρδίζουν τα αυτιά μας με αριθμούς, επιχειρήματα εικόνες και λεκτικές απεικονίσεις της καθημερινής μας πραγματικότητας και τελειώνει τις μεταμεσονύκτιες μικρές ώρες με τις σχετικές πολιτικές – οικονομικές - πολιτισμικές εκπομπές.
Εάν δεχθούμε όσα οι παρουσιαστές των εκπομπών και οι επισκέπτες τους μας σερβίρουν θα οδηγηθούμε ως Έθνος με αδιαφιλονίκητη σιγουριά σε βαθιά κατάθλιψη!…
Αναφέρομαι, όπως καταλαβαίνετε, στην περιώνυμη και συνάμα περιβόητη πλέον ραδιοτηλεοπτική «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ» της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας την οποία εκπροσωπούν παππούδες και γιαγιάδες που συνθέτουν την ευπαθή ομάδα των δεινοπαθούντων Ελλήνων συνταξιούχων. Αυτούς εγκλωβίζουν στο σπίτι η υγεία και η ανέχεια και καθηλώνουν μπροστά στους δέκτες της τηλεόρασης σε καθημερινή βάση μετουσιώνοντάς τους σε φανατικούς θαυμαστές και «καταναλωτές» που καταγράφουν τα μηχανάκια της AGB στην πυρίκαυστη ζώνη του τετράωρου έξι με δέκα προ-μεσημβρίας…
Τις θέσεις «θαυμαστών και στατιστικών στοιχείων τηλεθέασης» παίρνουν στη συνέχεια με τα πάθη και τις παλινωδίες τους οι συνομήλικοί μου μπαμπάδες και μαμάδες που εξέρχονται κατά χιλιάδες αναπάντεχα βίαια από τους χώρους της παραγωγικής διαδικασίας καθώς εργοστάσια, βιοτεχνίες και μικρό-μεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν με ρυθμούς απίστευτα γοργούς ακόμη και για την Ελληνική οικονομική πραγματικότητα η οποία τόλμησε να περάσει από την προ-βιομηχανική στην μεταβιομηχανική κοινωνία χωρίς να γίνει ποτέ…βιομηχανική και φρόντισαν να την ΛΕΗΛΑΤΗΣΟΥΝ επί 36 τώρα χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ!
Ακολουθούν μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες των καφετεριών τα παιδιά μας τα οποία κρατώντας πτυχία πολύ καλών σχολών και τμημάτων ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων και ΤΕΙ παραμένουν συνωστισμένα στην ουρά της…ανεργίας, σε απέλπιδες προσπάθειες, φορτισμένες και, ενίοτε σφαλερά φωτισμένες, από την ελπίδα ότι θα δούνε κάποια μέρα σύντομα το ποθητό φως στην άλλη άκρη του τούνελ!..
«Φώς και ανάκαμψη» βλέπει σε λίγους μήνες λέει στη Βουλή και στις συνεντεύξεις του ο καθ ύλη αρμόδιος επί των οικονομικών Υπουργός Διδάκτωρ Οικονομικών του Λονδρέζικου Business School Γιώργος Παπακωνσταντίνου…
Εάν την παραπάνω ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ που εμείς βιώνουμε ως πολίτες και οι ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές επαναλαμβάνουν κατά κόρον κάποιοι μας την περιέγραφαν μερικά χρόνια πριν ως πιθανό σενάριο-αποτέλεσμα της ένταξής μας στην μεγάλη Ευρωπαϊκή Κοινότητα και της εισόδου μας στην ΟΝΕ είμαι σίγουρος ότι με την κλασική ειρωνική διάθεση που μας διακρίνει ως λαό θα τους λέγαμε «…να μας λείπει το βύσσινο!...»
Δυστυχώς, «το βύσσινο» μας το σερβίρισαν, να είναι καλά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και αφού τους επιτρέψαμε να μας ξεγελάσουν με σοκολατάκια και χάντρες, λες και ήμασταν πιτσιρίκια, τώρα – με ΜΠΑΜΠΟΥΛΑ – την τρόικα είμαστε οι Έλληνες υποχρεωμένοι να το…φάμε και, εάν μου επιτραπεί να παραφράσω τον αείμνηστο Μένιο Κουτσόγιωργα, «δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε ή να… παραπονιόμαστε!»
Έτσι μου έρχεται να φωνάξω: «ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ!!!»
Θα μου θυμώσετε πολύ;
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ...
