Του Γιάννη ΚακογιάννηΜε αφορμή ερέθισμα από δημοσίευμα σχετικά με το ΦΕΚ 867/10-7-2006 όπου δημοσιεύθηκε υπουργική απόφαση του υπουργείου παιδείας, η οποία επιβάλλει την διδασκαλία της τουρκικής γλώσσης στα Ελληνικά σχολεία, και ψάχνοντάς το κανείς, διαπιστώνει μεταξύ άλλων στο συγκεκριμένο ΦΕΚ των 16 σελίδων του, ότι:
* Με τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στο Γυμνάσιο επιδιώκεται οι μαθητές να αναπτύξουν την επικοινωνιακή ικανότητα προκειμένου να έρθουν σε επαφή με την επίσημη γλώσσα μιας γειτονικής χώρας, της Τουρκίας...
* Να αναπτύσσουν πραγματολογική ικανότητα, δηλαδή να αναπτύσσουν λειτουργικές δεξιότητες λόγου,
Ενώ με ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ και για να επιτευχθούν οι στόχοι της διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας ο διδάσκων οφείλει να... υιοθετεί και να εφαρμόζει διδακτικές προσεγγίσεις λαμβάνοντας υπόψη τα εξής:
Α) Την ηλικία των μαθητών
Β) Τις μαθησιακές τους ανάγκες
Γ) Τον μαθησιακό τύπο τους
Δ) Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους
Ε) Το επίπεδο της γλωσσομάθειάς τους
Συνειρμικά να θυμηθούμε και το περίφημο βιβλίο ιστορίας κάποιας κυρίας Ρεπούση, (διορισμένη από το ΠΑΣΟΚ στο παιδαγωγικό ινστιτούτο) για το οποίο είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες, με αυτό που έγραφε ότι στη Μικρά Ασία δεν συνέβη κανένας διωγμός αλλά «συνωστισμός» στην παραλία της Σμύρνης το 1822.
Από την άλλη υπάρχουν καταγγελίες ότι Πομάκοι παρότι ζητούν από την Πολιτεία να διδάσκεται στα σχολεία τους η Ελληνική γλώσσα, αυτή κωφεύει και τους αγνοεί προκλητικά με συνέπεια αυτοί να γίνονται εκμεταλλεύσιμοι από την Τουρκική προπαγάνδα.
Επίσης είμαστε καθημερινά μάρτυρες των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο τόσο από τα αεροπλάνα της γείτονος, όσο και από τα πολεμικά τους πλοία που φθάνουν ανενόχλητα μέχρι το Σούνιο και σε λίγο καιρό θα πλέουν ακόμα και μέσα στις μπανιέρες μας.
Και καθώς η λογική της επιχειρηματικής πρακτικής θέλει μια εταιρεία εκτός Χρηματιστηρίου να αγοράζει μια εισηγμένη «όχημα» για να μπει σ αυτό, λέω μήπως η ίδια πρακτική θέλει αντίστοιχα μια χώρα όταν είναι εκτός Ε. Ε. και συναντά εμπόδια για την εισδοχή της από άλλες χώρες, να μπορεί με μια «συγχώνευση» με μια εισηγμένη να πραγματοποιεί το στόχο της;
Τώρα τι σημαίνει «συγχώνευση» στην παρούσα περίπτωση μπορεί ο καθένας να δώσει την δική του ερμηνεία.
Πάντως οι λέξεις που προσφέρονται είναι «συνεταιρισμός», «σύμπραξη», «αδελφοποίηση», «κατάκτηση», «υποδούλωση», «υποταγή».
Αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα τι τους θέλουμε τους «εξοπλισμούς» ρε παιδιά με τα τεράστια έξοδα που συνεπάγονται;
Δεν πουλάμε ό,τι οπλικά συστήματα διαθέτουμε και να ακυρώσουμε όποιες παραγγελίες τρέχουν, αφού έτσι ή αλλιώς ο «συνέταιρος» μας καλύπτει με τα υπεράριθμα δικά του, ώστε να ξοφλήσουμε τα χρέη μας και να συνεχίσουμε να ζούμε τη νιρβάνα μας να επιβιώνουν τα κάθε λογής λαμόγια, να εισπράττουν τα «golden boys" να δανειζόμαστε αβέρτα ακόμα και για την «τελευταία κατοικία» μας, χωρίς να σχολιάζει ολόκληρη η υφήλιος το οικονομικό μας χάλι;
Λέω, μήπως;
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...
